Imprezy

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH W
Parafialno-Szkolnym Klubie Sportowym „BESKIDY”
[przyjęte na podstawie ustawy z dnia 13 maja 2016 r (Dz. U. 2016 poz. 862) o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym z późniejszymi zmianami z dnia 28 lipca 2023 r. (Dz. U. 2023 poz. 1606).

Rozdział I.
Opracowywanie i przyjęcie standardów.

1. Opracowanie standardów ochrony małoletnich w Parafialno-Szkolny Klub Sportowy „BESKIDY” (zwanych dalej odpowiednio: strategią lub standardami) zgodnie z ustawą z dnia 13 maja 2016 r (Dz. U. 2016 poz. 862) o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym z późniejszymi zmianami z dnia 28 lipca 2023 r. (Dz. U.2023 poz.1606) (zwaną dalej: ustawą) spoczywa na władzach wykonawczych organizacji (zwane dalej: Zarządem). Tworząc standardy Zarząd organizacji ma na względzie konieczność ich zrozumienia przez osoby małoletnie.
2. Na władzach organizacji spoczywa obowiązek dbania o przestrzeganie niniejszych standardów, ich systematycznego przeglądu i ewentualnej aktualizacji, gdy zajdzie taka potrzeba.
3. Przeprowadza się gruntowny przegląd niniejszych standardów co najmniej raz na dwa lata od daty ich wejścia w życie.
4. Przegląd, o którym mowa w pkt 3, przeprowadzają władze organizacji przy udziale osoby, o której mowa w pkt 8 niniejszej strategii poprzez analizę zapisów dotychczas ustanowionej strategii, analizę dokumentacji wszystkich zgłoszeń dotyczących zdarzeń zagrażających małoletnim, dokumentacji wszelkich ujawnionych lub zgłoszonych incydentów bądź zdarzeń zagrażających dobru małoletniego, ustalonych przypadków krzywdzenia małoletniego lub zarejestrowanych podejrzeń o możliwości jego krzywdzenia, a także zgłoszeń, o których mowa w pkt 5, mając w szczególności na celu dostosowanie standardów do aktualnych potrzeb oraz zgodność z obowiązującymi przepisami. Na podstawie przeprowadzonej analizy rekomenduje się utrzymanie bądź wprowadzenie zmian w niniejszej strategii. Wnioski z przeprowadzonej analizy dokumentuje się w formie pisemnej i przechowuje na zasadach określonych w pkt 11.
5. Wszyscy członkowie personelu organizacji mają obowiązek zgłaszania przypadków, w których realizacja któregokolwiek z postanowień niniejszej strategii jest nieskuteczna w kontekście ochrony praw i dóbr małoletnich, utrudniona lub niemożliwa do wykonania. Takie zgłoszenia należy udokumentować w formie pisemnej.
6. W sytuacji nagłej konieczności wprowadzenia zmian lub dodatkowych postanowień do niniejszej strategii, wynikającej przede wszystkim z treści zgłoszonych incydentów, zdarzeń lub składanych zastrzeżeń, aktualizacja jest dokonywana niezwłocznie.
7. O potrzebie aktualizacji niniejszej strategii, w zgodzie z pkt 5, każdy członek personelu organizacji zobowiązany jest zawiadomić Koordynatora ds. bezpieczeństwa dzieci.

Rozdział II.
Osoby odpowiedzialne za realizację standardów, ochronę małoletnich oraz udzielanie pomocy.

8. Osobą odpowiedzialną za nadzór nad przestrzeganiem niniejszych standardów, przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu i udzielenie mu wsparcia, zgodnie z treścią z art. 22c ust. 1 pkt 7 ustawy jest: Anna Stachura Matura [dalej: Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci].
9. Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci zobowiązany jest do współpracy z organami i instytucjami właściwymi do ochrony małoletnich przed nadużyciami oraz krzywdzeniem, niezwłocznego reagowania w sytuacjach kryzysowych, a także udzielania wszechstronnej pomocy psychologiczno-pedagogicznej lub kierowania do organów bądź osób posiadających kompetencje w tym zakresie. Szczegółowy plan wsparcia małoletniego po ujawnieniu krzywdzenia, realizujący postanowienia niniejszej strategii, ustala Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci lub osoba, do której skierowano małoletniego na zasadach określonych w tym punkcie, kierując się dobrem małoletniego i opierając się w szczególności na jego oczekiwaniach.
10. Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci jest odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu i udzielenie mu wsparcia, w szczególności w zakresie określonym w pkt 9.
11. Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci za dokumentowanie wszelkich ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru małoletniego. Dokumentację tę przechowuje się w placówce Parafialno-Szkolny Klub Sportowy „BESKIDY” zgodnie z zasadami ochrony danych osobowych określonych odrębnymi przepisami. Miejsce przechowywania dokumentacji jest zabezpieczone w ten sposób, że dostęp do niego mają wyłącznie osoby uprawnione na mocy niniejszej strategii, w szczególności władze organizacji oraz Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci.

Rozdział III.
Zawiadamianie właściwych organów o zdarzeniach lub incydentach zagrażających małoletniemu.

12. Każdy pracownik personelu ma obowiązek powiadomić Koordynatora ds. bezpieczeństwa dzieci o wystąpieniu jakiegokolwiek incydentu lub zdarzenia zagrażającego małoletniemu.
13. Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci, po powzięciu informacji o incydencie lub zdarzeniu zagrażającemu małoletniemu, które wypełnia znamiona czynu zabronionego jest zobowiązana niezwłocznie powiadomić o tym organy ścigania; niniejszy przepis stosuje się odpowiednio w przypadkach powzięcia przez tę osobę wiedzy o innym zdarzeniu bądź incydencie zagrażającym małoletniemu, w którym niezbędne jest zawiadomienie sądu opiekuńczego.
14. Jeżeli zdarzenie lub incydent zagrażający małoletniemu jest skutkiem działania lub zaniechania pracownika personelu, Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci jest zobowiązana powiadomić władze organizacji.
15. Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci, bądź stosownie do okoliczności, władze organizacji, wskutek powzięcia informacji, o której mowa w pkt 14 bądź pkt 19, niezwłocznie wzywają właściwego pracownika personelu organizacji, celem ustalenia okoliczności incydentu bądź zdarzenia; w przypadkach, w których dany incydent lub zdarzenie spowodowane przez pracownika personelu organizacji wypełnia znamiona czynu zabronionego, władze organizacji zawieszają w wykonywaniu obowiązków danego członka personelu do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy. Powyższe stosuje się obligatoryjnie w przypadku prowadzenia postępowania karnego przeciwko członkowi personelu organizacji w zakresie związanym z naruszeniem praw małoletniego w ramach wykonywania obowiązków w organizacji.
16. Jeżeli zdarzenie lub incydent zagrażający małoletniemu jest spowodowany przez innego małoletniego, władze organizacji niezwłocznie wzywają rodziców lub opiekunów prawnych bądź faktycznych obojga małoletnich, celem ich poinformowania o incydencie bądź zdarzeniu. W spotkaniu tym bierze udział Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci. Pkt 13 stosuje się odpowiednio.
17. Każdy małoletni będący członkiem organizacji bądź uczestnikiem organizowanych przezeń wydarzeń ma prawo do poufnej rozmowy z Koordynatorem ds. bezpieczeństwa dzieci, a w przypadku, gdy incydent lub zdarzenie zostało spowodowane przez tę osobę, z wybranym przez siebie przedstawicielem władz organizacji. Władze organizacji zapewniają możliwość odbycia takiego spotkania w poufności, tj. bez udziału osób trzecich. Rodzice bądź opiekunowie prawni bądź faktyczni małoletniego mają prawo wziąć udział w takim spotkaniu na życzenie małoletniego.
18. Pkt 17 stosuje się odpowiednio względem rodzica bądź opiekuna prawnego bądź faktycznego małoletniego będącego członkiem organizacji bądź uczestnikiem organizowanego przez organizację wydarzenia, który powziął informację o incydencie lub zdarzeniu zagrażającemu małoletniemu będącego pod jego pieczą.
19. W przypadku podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego każdy pracownik personelu organizacji jest zobowiązany powiadomić o tym Koordynatora ds. bezpieczeństwa dzieci, a w przypadku, w którym podejrzenie dotyczy tejże osoby, władze organizacji.
20. O każdym przypadku zdarzenia lub incydentu zagrażającego małoletniemu Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci bądź w stosownych przypadkach, władze organizacji zawiadamiają rodziców lub opiekunów prawnych bądź faktycznych małoletniego.
21. Każdy członek personelu organizacji, który dostrzeże przypadki krzywdzenia małoletniego lub poweźmie podejrzenie o możliwości jego krzywdzenia przez innego członka personelu organizacji lub innego małoletniego zawiadamia o tym Koordynatora ds. bezpieczeństwa dzieci, a w miarę możliwości samodzielnie podejmuje interwencję, celem zatrzymania działań krzywdzących małoletniego; Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci niezwłocznie podejmuje interwencję wobec pracownika lub małoletniego krzywdzącego innego małoletniego poprzez zapobieżenie dalszym czynom naruszającym dobra małoletniego, a kolejno poprzez przeprowadzenie rozmowy dotyczącej stosowania niniejszych standardów; pkt 9 oraz pkt 13 stosuje się odpowiednio.

Rozdział IV.
Bezpieczny kontakt z i pomiędzy małoletnimi.

22. Każdy członek personelu organizacji traktuje małoletnich z szacunkiem i dba o ich zdrowie fizyczne oraz psychiczne.
23. Członkowie personelu organizacji dbają o stosowanie zasad wzajemnego szacunku pomiędzy małoletnimi.
24. Niedozwolone jest stosowanie zarówno przemocy fizycznej, jak i psychicznej przez członków personelu organizacji oraz przez małoletnich względem siebie. Przez przemoc fizyczną rozumie się w szczególności bicie, uderzanie bądź inny, celowy i prowadzący do uszkodzenia ciała bądź naruszenia intymności kontakt fizyczny; przez przemoc psychiczną rozumie się w szczególności poniżanie, obrażanie oraz pomawianie małoletniego o cechy lub działania mogące ośmieszyć go w oczach innych małoletnich lub personelu organizacji bądź też osób trzecich.
25. Niedozwolone jest podejmowanie czynności bądź nawiązywanie relacji intymnych pomiędzy członkami personelu organizacji a małoletnimi. Naruszenie tego zakazu skutkuje wydaleniem z personelu organizacji.
26. Niedozwolone jest fotografowanie, nagrywanie bądź transmitowanie przy użyciu sieci Internet obrazu osób małoletnich podczas czynności intymnych. Powyższe stosuje się zarówno do personelu organizacji, jak i małoletnich.
27. W przypadku stwierdzenia przemocy fizycznej lub psychicznej pomiędzy małoletnimi pkt 16 stosuje się odpowiednio.
28. Personel organizacji udostępniając treści zawarte w sieci Internet bądź utrwalone w innej formie, przed ich zaprezentowaniem małoletnim, weryfikuje je pod kątem spełniania niniejszych standardów, zapobiegając udostępnieniu małoletnim treści szkodliwych i informując o zagrożeniach w sieci, które mogą zaistnieć podczas prezentacji.

Rozdział V.
Przygotowanie personelu do stosowania standardów

29. Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci w ciągu 3 miesięcy od wejścia w życie niniejszej strategii organizuje szkolenie dla wszystkich pracowników personelu organizacji oraz małoletnich uczęszczających na zajęcia organizowane przez organizację, w którym przedstawia zasady niniejszej strategii ochrony małoletnich i udziela niezbędnych informacji związanych z treścią ustawy.
30. Każdy pracownik personelu organizacji zobowiązany jest zapoznać się z postanowieniami niniejszej strategii.
31. W przypadku włączenia nowego pracownika w szeregi personelu organizacji, osoba, o której mowa w pkt 8 niezwłocznie, jednakże nie później niż 2 tygodnie od wstąpienia w skład personelu organizacji, udostępnia jej odpis niniejszej strategii, a także, na wniosek, udziela niezbędnych informacji dotyczących treści ustawy.
32. Szkolenie, o którym mowa w pkt 30 powtarza się co najmniej raz na 2 lata dla wszystkich członków personelu organizacji oraz małoletnich uczęszczających na organizowane przezeń zajęcia.
33. W przypadku zmiany, któregokolwiek z postanowień niniejszej strategii, niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 2 tygodni od wprowadzenia zmiany, zawiadamia się o tym pisemnie wszystkich członków personelu organizacji oraz małoletnich uczęszczających na organizowane przez organizację zajęcia.
34. Wszelkie czynności określone w tym rozdziale są dokumentowane przez osobę określoną w pkt 8 i przechowywane na zasadach określonych w pkt 11.
35. Dokumentacji podlega także lista obecności członków personelu organizacji, które wzięły udział w szkoleniach, o których mowa w tym Rozdziale bądź którym udostępniono w formie pisemnej informację o zmianie bądź aktualizacji niniejszej strategii.
36. W przypadku nieobecności członka personelu organizacji podczas szkoleń, o których mowa w tym rozdziale, osoba, o której mowa w pkt 8 jest zobowiązana dostarczyć takiej osobie odpis niniejszych standardów i, na wniosek, udzielić niezbędnych informacji w zakresie treści ustawy nie później niż 2 tygodnie od odbycia się szkolenia.

Rozdział VI.
Dostęp do niniejszych standardów.

37. Koordynator ds. bezpieczeństwa dzieci, sporządza wersję skróconą niniejszych standardów, zawierającą informacje istotne dla małoletnich. Wersja skrócona jest sporządzana w sposób zrozumiały dla osób małoletnich. Wersję skróconą standardów zatwierdzają władze organizacji i jest ona udostępniana na tych samych zasadach co wersja zupełna.
38. Treść niniejszych standardów zostaje udostępniona personelowi organizacji, rodzicom bądź opiekunom prawnym lub faktycznym małoletnich, a także samym małoletnim w ogólnodostępnym miejscu na terenie organizacji. W przypadku braku takiego miejsca, treść niniejszych standardów jest udostępniana bezpośrednio ww. osobom w formie pisemnej. Standardy publikuje się także na stronie internetowej organizacji zarówno w wersji zupełnej, jak i skróconej.
39. Odpis niniejszych standardów w obydwu wersjach jest udostępniany na każde żądanie osób, o których mowa w punkcie poprzednim przez władze organizacji lub Koordynatora ds. bezpieczeństwa dzieci.,

Rozdział VII.
Postanowienia końcowe.

40. Zmiany niniejszej strategii dokonują władze organizacji w ten sam sposób, w który zostały one przyjęte.
41. Dokonując aktualizacji standardów ma się na względzie konieczność ich zrozumienia przez osoby małoletnie.
42. W kwestiach nieuregulowanych w niniejszej strategii zastosowanie znajdują przepisy ustawy.

Różne formy przemocy:
uwikłanie – każda relacja, w której ktoś doświadcza strachu, lęku, poczucia winy, poczucia krzywdy, frustracji, poniżenia, zniewolenia, zależności, dominacji, niemożności bycia sobą, nieszczerości, braku autentyczności, przemocy emocjonalnej, fizycznej, seksualnej czy ekonomicznej.

nadużycie – postępowanie lub czyn niezgodny z przyjętymi normami postępowania, a nadużywać oznacza użyć ponad miarę oraz wykorzystać coś w niewłaściwy sposób lub w nadmiernym stopniu (SJP). 9

nadużycie władzy – nadużycie stanowiska, funkcji lub obowiązku w celu wykorzystania innej osoby. Może przybierać różne formy i obejmować sytuacje, w których dana osoba ma władzę nad inną osobą na mocy swojego związku (np. pracodawca i pracownik, nauczyciel i uczeń, trener i sportowiec, rodzic lub opiekun i dziecko, duchowny/osoba zakonna i parafianin) i wykorzystuje tę władzę na swoją korzyść.

przemoc duchowa – odwoływanie się do przekonań religijnych i wiary osoby w celu wyrządzenia jej szkody. Może mieć negatywny wpływ na duchowość osoby poszkodowanej, zwłaszcza gdy dopuszcza się jej osoba posiadająca duchowy autorytet i zaufanie w Kościele.

przemoc domowa – jednorazowe lub powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób, w szczególności narażające na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, naruszające godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym wolność seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą (art. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).

zaniedbanie (wobec osoby dorosłej) – niezapewnienie przez opiekuna środków niezbędnych do życia osobie, którą się opiekuje.

przemoc wobec osób starszych – pojedyncze lub powtarzające się działanie lub brak odpowiedniego działania, mające miejsce w jakimkolwiek związku, w którym oczekuje się zaufania, które powoduje krzywdę lub cierpienie starszej osoby.

przemoc emocjonalna (dorośli) – powszechna forma przemocy mająca miejsce w bliskich związkach. Przemoc emocjonalna jest definiowana jako molestowanie, które ma miejsce, gdy dana osoba jest poddawana zachowaniom lub działaniom mającym na celu jej kontrolowanie, z zamiarem wyrządzenia jej krzywdy emocjonalnej lub strachu, poprzez manipulację, izolację lub zastraszanie.

bullying – znęcanie, zastraszanie, prześladowanie werbalne, społeczne, a także fizyczne.

gaslighting – przemoc psychiczna polegająca na manipulowania drugą osobą w taki sposób, że ofiara przemocy z czasem przestaje ufać swoim osądom, staje się zdezorientowana, zalękniona i traci zaufanie do swojej pamięci czy percepcji. Jeśli manipulacja jest stosowana stale i metodycznie, może w końcu doprowadzić do tego, że ofiara zacznie kwestionować swoje zdrowie psychiczne. W ten sposób manipulator przejmuje nad nią całkowitą kontrolę.

grooming (wobec dorosłego) – zachowania mające na celu izolację osoby, uczynienie jej zależną, skłonną do zaufania i bardziej podatną na agresywne zachowanie.

seksizm – uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na płeć.

seksualizacja – proces, w wyniku którego wartościowanie drugiej osoby oraz siebie samego/siebie samej dokonywane jest przez pryzmat atrakcyjności seksualnej, uprzedmiotowienie osoby pod względem seksualnym lub narzucanie seksualności w niewłaściwy sposób (wg Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego).

cyberprzemoc – wszelka przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych – komunikatorów, czatów, stron internetowych, mediów społecznościowych, blogów, SMS-ów, MMS-ów. Może mieć formę wulgarnych wiadomości, obraźliwych komentarzy (hejt, trolling), rozpowszechniania zdjęć ukazujących dziecko w niekorzystnym świetle, zastraszania, śledzenia (cyberstalking), ujawniania tajemnic (outing) itp.

Formy przemocy wobec dziecka
przemoc wobec dzieci – wszelkie formy złego traktowania fizycznego i/lub emocjonalnego, wykorzystywania seksualnego, zaniedbania lub niedbałego traktowania, wyzysku komercyjnego lub innego, skutkujące rzeczywistą lub potencjalną szkodą dla zdrowia, przetrwania, rozwoju lub godności dziecka w kontekście relacji odpowiedzialności, zaufania lub siły. Dzieli się powszechnie na pięć podtypów: przemoc fizyczna, znęcanie się emocjonalne/psychiczne, zaniedbanie, narażenie na przemoc w rodzinie, wykorzystywanie seksualne. W kontekście Kościoła katolickiego ważne jest także uznanie przemocy duchowej za dodatkowy podtyp przemocy.

przemoc fizyczna to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową.
przemoc psychiczna i emocjonalna to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja wobec dziecka, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Zaliczamy do niej m.in. niedostępność emocjonalną, zaniedbywanie emocjonalne, relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu, nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i jego granic psychicznych.
zaniedbywanie dziecka to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie jego podstawowych potrzeb fizycznych/psychicznych i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lub trudności w rozwoju. Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana do opieki, wychowania, troski i ochrony dziecka.
narażenie na przemoc w rodzinie – forma psychicznego znęcania się nad dzieckiem, w której dziecko jest obecne – słyszy lub widzi – gdy inny członek rodziny doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej lub seksualnej albo widzi szkody wyrządzone osobom lub mieniu w wyniku agresywnego zachowania członka rodziny.
wykorzystywanie seksualne dziecka – wykorzystanie seksualne dziecka to włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody i/lub na którą nie jest dojrzałe rozwojowe i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi danego społeczeństwa. Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność wystąpi między dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy. Celem takiej aktywności jest zaspokojenie potrzeb innej osoby (World Health Organization). Obejmuje zachowania z kontaktem fizycznym (w tym penetracyjne) oraz bez kontaktu fizycznego, może wtedy przybrać formę seksualizacji, robienia zdjęć lub filmów wideo przedstawiających dzieci o charakterze jednoznacznie seksualnym, zmuszania dzieci do oglądania czynności seksualnych lub wzięcia w nich udziału lub zmuszania dzieci do uprawiania seksu lub angażowania się w czynności seksualne z innymi dziećmi lub dorosłymi. Obejmuje również wyzyskiwanie seksualne dzieci, czyli czerpanie zysku np. z pornografii z udziałem dzieci lub prostytucji dziecięcej. Rooming (wobec dziecka) – zachowania, których celem jest przygotowanie dziecka do wykorzystywania seksualnego. Obejmuje nawiązanie szczególnej relacji z dzieckiem, często również warunkowanie rodziców i innych dorosłych oraz osłabienie ich czujności, aby myśleli, że relacja z dzieckiem jest normalna i pozytywna.
przemoc rówieśnicza (agresja rówieśnicza, bullying) – występuje, gdy dziecko doświadcza różnych form przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii komunikacyjnych. Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w mediach społecznościowych, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę), a także przemoc podczas randki ze strony chłopaka/dziewczyny.

Placówki, w których można uzyskać pomoc terapeutyczną:

- Fundacja Zapobiegania i Resocjalizacji Uzależnień „Nadzieja”
ul. Barkowska 167c, 43-346 Bielsko-Biała, tel. 33 816 07 67

- Katolicki Ośrodek Wychowania i Terapii Młodzieży „Nadzieja”
ul. Barkowska 167c, 43-346 Bielsko-Biala, tel. 33 816 07 67

- Centrum Terapii i Wspierania Rodziny "Nadzieja":
Poradnia leczenia uzależnień, Poradnia psychologiczna, Poradnia psychologiczna dla dzieci:
ul. Zapora 100, 43-382 Bielsko – Biała, tel. 725 030 122

- Diecezjalna Poradnia Rodzinna,

43-300 Bielsko-Biała, ul. Żeromskiego 5-7
tel. 33 819 06 19; 33 819 12 04

- Poradnia Zdrowia Psychicznego i Oddział Dzienny dla Dzieci i Młodzieży
43-300 Bielsko-Biała, ul. Sobieskiego 83,tel. 33 828 40 74, 33 828 40 75

- Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci
43-300 Bielsko-Biała, ul. Żywiecka 20, tel. 33 816 39 93

- Zespół Poradnii Psychologiczno-Pedagogicznych w Bielsku-Białej,

43-300 Bielsko-Biała, ul. Słowackiego 45, tel. 33 812 57 69;

Telefon wsparcia dla osób dorosłych w kryzysie 116 123

Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111

Niebieska Linia 800 120 002

Antydepresyjny telefon Zaufania Fundacji Itaka 22 484 88 01

Telefon wsparcia dla osób w żałobie fundacji Nagle Sami 800 108 108

W przypadku zagrożenia życia numer alarmowy 112

Dziecięcy telefon zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12

Całodobowa, bezpłatna infolinia dla dzieci i młodzieży, rodziców oraz nauczycieli 800 080 222

Ogólnopolski Telefon Zaufania 800 199 990

Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawach dotyczących bezpieczeństwa dzieci 800 100 100

Osobą zaufaną w P-SKS "BESKIDY" jest:
Anna Stachura Matura

tel. 507 862 180 

Osobą zaufania w parafii jest:

P. Alicja Grabska, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
S. Anita – Katarzyna Flaka CMBB, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Ks. Tomasz Chamera Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.